Kilka dni temu Leonard Nimoy trafił do szpitala, skarżąc się na silne bóle w klatce piersiowej. Od zeszłego roku było wiadomo, że cierpi na POChP, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, dotykającą głównie palaczy. Jego żona Susan potwierdziła właśnie, że to schorzenie stało się przyczyną śmierci 83'letniego aktora.
Wybaczcie, nie mogę dalej pisać. Wciąż jeszcze w to nie wierzę.
Edycja 28.02.1015:
Wydaje mi się, że jedynym właściwym epitafium jest wiadome zdanie Kirka "Ze wszystkich dusz, jakie napotkałem w swych podróżach, jego była najbardziej... ludzka."
Leonard Nimoy był w całym znaczeniu tego słowa pięknym człowiekiem. Wspaniałą ludzką istotą. Miał swoje słabości, ale umiał je pokonać. Nigdy nikomu nie zrobił krzywdy, czego najlepszym dowodem jest to, że kochali go wszyscy, którzy go znali. Działo się tak nie dlatego, bo im ustępował - umiał powiedzieć "nie" i nie ustąpić, gdy uważał że sytuacja tego wymaga. Mimo swej pozycji w Hollywood nie miał wrogów. Gdy o nim myślę, przychodzi mi do głowy określenie "wojownik o lepszą ludzkość".
